Skip to content

Narrow screen resolution Wide screen resolution Auto adjust screen size Increase font size Decrease font size Default font size default color brick color green color
Emeklilik Sonrası Çalışmaya Devam Eden İşçinin Haklı Neden Olmadan İş Sözleşmesini İstifayla Sona Erdirmesi (Yargıtay 9. Hukuk Dairesi Kararı E: 2017/8728) PDF Yazdır e-Posta
11 Aralık 2021

T.C.

YARGITAY

9. Hukuk Dairesi

Esas No: 2017/8728

Karar No: 2019/19263

Tarihi: 06/11/2019

» Emeklilik Sonrası Çalışmaya Devam Eden İşçinin Haklı Neden Olmadan İş Sözleşmesini İstifayla Sona Erdirmesi

» Son Dönem Çalışması İçin Kıdem Tazminatı Hak Edemeyeceği

» Emeklilik Nedeniyle Sona Eren İlk Dönem İçin Kıdem Tazminatı Hak Edeceği

ÖZET: Davacı davalı işyerinde çalışırken 28.02.2008 tarihinde yaşlılık aylığı bağlanarak emeklilik nedeniyle iş akdini sona erdirmiş ancak davalı işyerinde çalışmaya devam etmiş 18.02.2011 tarihinde de işyerine verdiği el yazılı “18.02.2011 tarihinde özel nedenlerden dolayı kendi isteğimle işten ayrılmak istiyorum, istifamın kabulünü rica ediyorum” içerikli haklı neden içermeyen istifa dilekçesi ile iş akdini sona erdirmiştir. Son istifa dilekçesi haklı neden içermediğinden davacı kıdem tazminatını talep edemez ise de emeklilikle sona eren ilk dönem çalışması için kıdem tazminatına hak kazanıldığından davacının 01.08.1996-28.02.2008 tarihleri arasındaki çalışması için belirlenecek kıdemi üzerinden ve 28.02.2008 tarihindeki ücreti baz alınarak hesaplanacak kıdem tazminatının hüküm altına alınması gerekirken hesaplamanın 01.08.1996-24.12.2010 tarihleri arası için yapılması hatalıdır.

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı isteminin Özeti:

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverende 01/11/1993-24/12/2010 tarihleri arasında aralıksız fasılasız uluslararası tır şoförü olarak çalıştığını, çalışırken 28/02/2008 tarihinde emekli olduğunu, tazminat almaksızın ve ara vermeksizin fesih tarihine kadar çalışmaya devam ettiğini, asgari ücret yanında sefer primi sistemi ile anlaşıp işbaşı yaptığını, İtalya-Avrupa arası dorseci olarak istihdam edildiğini, aylık ortalama 3-4 seferi yaptığını, sefer başına 350-400 euro sefer primi verildiğini, 01/01/2009 tarihinden itibaren asgari ücretin haklı bir gerekçe olmaksızın ödenmediğini, son 6 dorse seferi nedeniyle adına tahakkuk eden dorse sefer primlerinden haksız ve mesnetsiz şekilde 700 euro sefer primi kesintisi yapıldığını, hemen hemen tüm din ive milli bayram-genel tatillerde aralıksız fasılasız istihdam edilmesine rağmen adına tahakkuk eden bayram-genel tatil çalışması alacağının ödenmemesi, sefer prim kazancının sigorta matrahına yansıtılmaması karşısında iş akdinin devamının davacı açısından çekilmez hale geldiğini, iş akdini 4857 sayılı yasanın 24. Maddesi mucibince haklı nedenlerle ve eylemli olarak sona erdirildiğini, çalıştığı dönemde yıllık izinlerinin kullandırılmadığını iddia ederek, kıdem tazminatı, bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti, ücret alacağı ve sefer prim ücreti kesintisi alacağının faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

B) Davalı Cevabının Özeti:

Davalı vekili, yetki itirazında bulunduklarını davanın müvekkilinin şirket merkezinin bulunduğu Mersin ya da işin yapıldığı Gaziantep illerinde açılması gerektiğini, davacının 12.08.2008 tarihinden 18.02.2011 tarihine kadar çalıştığını, bu tarihte kendi özel sebepleri ile ayrılmak istediğine dair istifa dilekçesi verdiğini, müvekkilini ibra ettiğini, bu istifa ve ibra üzerinden uzun yıllar geçmekle açılan davanın iyiniyetli olmadığını, kendi isteği ile ayrılan davacının kıdem tazminatı talep edemeyeceğini, ulusal bayram genel tatillerde çalışılmadığını, çalışırsa ücretinin ödendiğini, davacının yıllık izinlerini kullandığını, davacının imzalı bordroları karşısında ücret alacağı bulunmadığını, imzalı bordrolar karşısında davacının sefer primi talebinin de yerinde olmadığını, kaldı ki müvekkilini ibra ettiğini, savunarak davanın reddini talep etmiştir.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:

Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

D) Temyiz:

Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Davacı davalı işyerinde çalışırken 28.02.2008 tarihinde yaşlılık aylığı bağlanarak emeklilik nedeniyle iş akdini sona erdirmiş ancak davalı işyerinde çalışmaya devam etmiş 18.02.2011 tarihinde de işyerine verdiği el yazılı “18.02.2011 tarihinde özel nedenlerden dolayı kendi isteğimle işten ayrılmak istiyorum, istifamın kabulünü rica ediyorum” içerikli haklı neden içermeyen istifa dilekçesi ile iş akdini sona erdirmiştir. Son istifa dilekçesi haklı neden içermediğinden davacı kıdem tazminatını talep edemez ise de emeklilikle sona eren ilk dönem çalışması için kıdem tazminatına hak kazanıldığından davacının 01.08.1996-

28.02.2008 tarihleri arasındaki çalışması için belirlenecek kıdemi üzerinden ve 28.02.2008 tarihindeki ücreti baz alınarak hesaplanacak kıdem tazminatının hüküm altına alınması gerekirken hesaplamanın 01.08.1996-24.12.2010 tarihleri arası için yapılması hatalıdır.

F) Sonuç:

 

Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06/11/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.