Geçmişe dönük olarak mükellefiyet tesis edilmesi halinde, ilgili dönemlerde beyanname verilmesi ve vergisel ödevlerin yerine getirmesi fiilen ve hukuken mümkün olmadığından beyanname vermeme nedeniyle özel usulsüzlük cezası kesilemeyeceği hk.

İstemin Konusu: Vergi Mahkemesi’nin ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Dava Konusu İstem: Davacı tarafından, 2009 ilâ 2013 yılları arasında yaptığı gayrimenkul alım, satım işlemlerinden elde ettiği gelirin ticari kazanç olduğundan bahisle 27.01.2009 tarihi itibarıyla adına tesis edilen mükellefiyetin iptali ile elektronik ortamda beyanname verilmemesi nedeniyle 2010 yılının Ağustos dönemine ilişkin 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355. maddesinin birinci fıkrasının (2) numaralı bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır.

Ankara 1. Vergi Mahkemesi’nin 15.04.2015 tarih ve E.2014/2409, K.2015/973 sayılı kararı:

Davacının, 2009 ilâ 2013 yılları arasında gerçekleştirmiş olduğu gayrimenkul satışlarından ticari kazanç elde ettiğinden hareketle adına geriye dönük olarak re’sen tesis edilen gerçek usulde vergi mükellefiyeti, Ankara 1. Vergi Mahkemesi’nin 15.04.2015 tarih ve E.2014/2404, K.2015/966 sayılı kararıyla hukuka uygun bulunmadığı gerekçesiyle iptal edilmiştir. Dolayısıyla, değinilen karar ile iptal edilen mükellefiyete yönelik işbu davada karar verilmesine yer olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

Davacı adına tesis edilen mükellefiyetin iptaline ilişkin değinilen karar karşısında, katma değer vergisi beyannamesinin yasal süresi içerisinde elektronik ortamda verilmemesi nedeniyle kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uygunluk bulunmamaktadır.

Kaldı ki, davacı adına geçmişe dönük olarak mükellefiyet tesis edildiğinden, davacının ilgili dönemlerde beyanname vermesinin ve vergisel ödevleri yerine getirmesinin fiilen ve hukuken mümkün bulunmaması nedeniyle kesilen cezada bu yönden de hukuki isabet görülmemiştir.

Vergi Mahkemesi bu gerekçeyle, mükellefiyetin iptali istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiş, özel usulsüzlük cezasını kaldırmış, yargılama giderlerinin davalı idareden alınarak davacıya verilmesine ve sadece davacı lehine vekalet ücretine hükmetmiştir.

Davalının, kararın, özel usulsüzlük cezasının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrası ile idareleri lehine vekalet ücretine hükmedilmemesine ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen temyiz istemini inceleyen Danıştay Dördüncü Dairesinin 15.03.2018 tarih ve E.2015/6329, K.2018/2752 sayılı kararı:

Mükellefiyet işleminin iptaline ilişkin Ankara 1. Vergi Mahkemesi’nin 15.04.2015 tarih ve E.2014/2404, K.2015/966 sayılı Kararı’nın Danıştay Dördüncü Dairesi’nin 15.03.2018 tarih ve E.2015/6308, K.2018/2740 sayılı Kararıyla bozulmasına karar verilmiştir.

Söz konusu bozma kararı üzerine oluşan durum dikkate alınarak yeniden karar verilmesi gerekmektedir. Daire, bu gerekçeyle kararı bozmuştur.

Ankara 1. Vergi Mahkemesi’nin 28.03.2019 tarih ve E.2018/906, K.2019/456 sayılı ısrar kararı:

Danıştay Dördüncü Dairesi’nin 15.03.2018 tarih ve E.2015/6308, K.2018/2740 sayılı bozma kararına davacı tarafından yöneltilen karar düzeltme istemi Danıştay Dördüncü Dairesi’nin 05.02.2019 tarih ve E.2018/6692, K.2019/809 sayılı Kararıyla kabul edilerek, değinilen karar kaldırıldıktan sonra, mükellefiyet işleminin iptaline ilişkin mahkeme kararı onanmıştır.

Vergi mahkemesi ilk kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçeye ek olarak bu gerekçeyle ısrar etmiş, her iki taraf lehine vekalet ücretine hükmetmiş ve yargılama giderlerini taraflar arasında paylaştırmıştır.

Temyiz Edenlerin İddiaları: Davalı tarafından, birden fazla vergilendirme döneminde gayrimenkul sattığı tespit edilen davacı adına 213 sayılı Kanun’un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilerek kararın özel usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerektiği; davacı tarafından, aleyhlerine vekalet ücretine ve yargılama giderine hükmedilmesinin hukuka uygun düşmediği belirtilerek kararın vekalet ücretine ve yargılama giderlerine ilişkin hüküm fıkrasının düzeltilerek onanması gerektiği ileri sürülmektedir.

Karar: Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi yukarıda açıklanan ısrar kararı, aynı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Kurulumuzca da uygun bulunmuş olup, temyiz dilekçelerinde ileri sürülen iddialar, kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle; tarafların temyiz istemlerinin reddine, Ankara 1. Vergi Mahkemesi’nin 28.03.2019 tarih ve E.2018/906, K.2019/456 sayılı ısrar kararının onanmasına, 2577 sayılı Kanun’un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, oybirliğiyle karar verildi.