Gider olarak kaydedilemeyen örtülü sermaye üzerinden ödenen faizler için sorumlu sıfatıyla ödenen katma değer vergisinin indiriminin de mümkün olmadığı hk.

İstemin Konusu: Ankara 6. Vergi Mahkemesinin 18.03.2016 tarih ve E:2015/1279, K:2016/554 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Dava Konusu İstem: Davacı şirket adına, 24.09.2014 tarih ve 2014-B-… sayılı Vergi İnceleme Raporu ile 2011/12 döneminden 2012/1 dönemine devreden katma değer vergisinin 34.635.903,05 TL’ye indirilmesi işleminin iptali istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacı şirket, ilişkili şirketi olan ... Technologies Investment Co. Ltd. Şti.’nden aldığı kredilerin öz sermayesinin üç katını aşması nedeniyle örtülü sermaye olarak işlem yaptığından ve krediler karşılığında ödenen faizleri dağıtılmış kâr payı sayarak kâr payı için uygulanan % 15 oranında kurumlar vergisi tevkifat yaptığından, söz konusu faizlerin dağıtılmış kâr payı olduğu hususunda herhangi bir ihtilaf bulunmadığı, ancak kurumlar vergisi açısından dağıtılmış kâr payı olarak nitelendirilen faiz ödemesi katma değer vergisi açısından finansman hizmeti karşılığı yapılan ödeme olarak değerlendirileceğinden ve davacı tarafından da bu şekilde değerlendirilerek faiz ödemeleri yapılırken sorumlu sıfatıyla katma değer vergisi tevkifatı yapıldığından, faiz ödemelerinin katma değer vergisine tabi olduğunun kabulü gerektiği, davacı tarafından ilişkili şirket için gelir niteliğinde olan ödemenin işletme açısından gider niteliğinde olduğu, borç alınan tutarların işletmede kullanıldığı, bu nedenle ödenen katma değer vergilerinin indirim konusu yapılması gerektiği iddia edilmekte ise de, örtülü sermaye üzerinden ödenen faizlerin kurum kazancının tespitinde gider olarak yazılması mümkün olmadığından, söz konusu faiz tutarlarının üzerinden sorumlu sıfatıyla ödenen katma değer vergisinin indirimi de hukuken mümkün olmadığı, bu durumda, davacının faiz faturaları üzerinden sorumlu sıfatıyla ödeyerek 2011.10,11 dönemlerinde indirim konusu yaptığı katma değer vergilerinin reddedilerek KDV beyanlarının düzenlenmesi suretiyle 2011/12 döneminden 2012/1 dönemine devreden katma değer vergisinin 34.635.903,05 TL’ye indirilmesinde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.

Temyiz Edenin İddiaları: Şirketin günlük işlerini finanse etmek ve yatırımlarına destek sağlamak amacıyla temin ettiği kredileri faaliyet konusu dahilinde kullandığı, finansman giderlerinin faaliyeti ile ilgisi açık olduğundan buna isabet eden KDV’nin indirim konusu yapılmasında tereddüt olmaması gerektiği, örtülü sermaye ve örtülü kazanç müesseselerinin Kurumlar Vergisi Kanunu kapsamında düzenlendiği, kanun koyucunun bu yönde iradesi olsaydı bu müesseseleri Katma Değer Vergisi Kanunun’da da açıkça düzenleyebileceği halde bu yönde düzenleme olmadığı, Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 30/d maddesinin salt lafzının dikkate alındığı, ilgili hükümde korunmak istenen amacın gözardı edildiği, örtülü sermaye üzerinden elde edilen faiz gelirinin dağıtılmış kâr payı olarak sayılması, yalnızca Kurumlar Vergisi Kanunu kapsamında değerlendirilebilecek bir husus olduğu, bu düzenlemenin Katma Değer Vergisi Kanunu için de geçerli olduğu varsayılarak karar verilmesinin hukuka aykırı olduğu, kararın bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

Karşı Tarafın Savunması: Cevap verilmemiştir.

Karar: İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle; temyiz isteminin reddine, Temyize konu Ankara 6. Vergi Mahkemesinin 18.03.2016 tarih ve E:2015/1279, K:2016/554 sayılı kararının onanmasına, dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, oybirliğiyle karar verildi.