Yurt dışında mukim Avrupa İmar ve Kalkınma Bankası’na, yurt içinde faaliyette bulunan şirketlere kredi verilip verilmeyeceğine ilişkin kararın alınmasında verilen danışmanlık hizmetinin, 3065 sayılı KDV Kanunu’nun 11. maddesinin 1/a bendi gereğince katma değer vergisi istisnası kapsamında olduğunun kabulü gerektiği hk.

İstemin Konusu: İstanbul 3. Vergi Mahkemesi’nin 23.03.2017 tarih ve E:2016/1093, K:2017/606 sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin İstanbul Bölge İdare Mahkemesi 4. Vergi Dava Dairesinin 20.03.2018 tarih ve E:2017/3126, K:2018/1115 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Dava Konusu İstem: Davacı şirket tarafından, Avrupa İmar ve Kalkınma Bankasına verilen danışmanlık hizmetinin 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 11. maddesi uyarınca hizmet ihracatı sayılması sebebiyle yüklendiği ancak indirim yoluyla gideremediği katma değer vergisinin mahsuben iade talebinin reddine dair 07.03.2016 tarih ve …. sayılı işlemin iptali istemine ilişkindir.

İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Davacı tarafından, yurt dışında mukim Avrupa İmar Kalkınma Bankası’nca yurt içinde faaliyette bulunan şirketlere kredi verilip verilmeyeceğine ilişkin kararın alınmasında yetkin durumda bulunan yurt dışındaki banka merkezinde danışmanlık hizmeti verildiğinin kabulü gerektiği, verilen bu hizmetten yurt dışında yararlanıldığı gibi bu hizmete ilişkin faturanın yurt dışındaki banka adına düzenlenerek bedelinin de döviz olarak Türkiye’ye getirildiği hususunun taraflar arasında ihtilafsız olduğu olayda, vergiden istisna edilmiş bulunan bu teslimlerle ilgili fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen katma değer vergisinin davacının vergiye tabi işlemleri üzerinden hesaplanacak katma değer vergisinden indirileceği, vergiye tabi işlemlerin mevcut olmaması veya hesaplanan verginin indirilecek vergiden az olması hallerinde indirilemeyen katma değer vergisinin davacıya iadesi gerektiği gerekçesiyle dava konusu işlem iptal edilmiştir.

Bölge İdare Mahkemesi Kararının Özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

Temyiz Edenin İddiaları: Dava konusu işlemin hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

Karşı Tarafın Savunması: Savunma verilmemiştir.

Karar: Bölge İdare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle; temyiz isteminin reddine, İstanbul Bölge İdare Mahkemesi 4. Vergi Dava Dairesi’nin 20.03.2018 tarih ve E:2017/3126, K:2018/1115 sayılı kararının onanmasına, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de belirtilen Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.