4857 sayılı Kanunun 18. maddesinde; “Otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işverenin, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorunda olduğu”,

Aynı Kanunun 19. maddesinde de; “İşverenin fesih bildirimini yazılı olarak yapması ve fesih sebebini açık ve kesin bir şekilde belirtmek zorunda olduğu, hakkındaki iddialara karşı savunmasını almadan bir işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesinin, o işçinin davranışı veya verimi ile ilgili nedenlerle feshedilemeyeceği, ancak, işverenin 25 inci maddenin (II) numaralı bendi şartlarına uygun fesih hakkının saklı olduğu” hususları hüküm altına alınmıştır.

Bu sebeple işe iade uygulamasına tabi olan işçilerin belirsiz süreli iş sözleşmelerinin “işçinin yeterliliği veya davranışları” nedeniyle fesh edilmesi gerekiyorsa muhakkak suretle fesih öncesi işçinin savunması alınmak zorundadır. İşçinin iş akdinin 4857 sayılı Kanunun 25. maddesinin II numaralı bendinde yer alan “ahlak ve iyiniyet kurallarına uymayan haller ve benzerleri” nedeniyle feshi halinde bu durumun ispatlanması şartıyla savunma alınmasına gerek bulunmamaktadır.

Bu husus yargı kararlarında da sıklıkla vurgulanmaktadır.
“4857 sayılı Kanun'un 19. maddesinin ikinci fıkrasına göre de belirsiz süreli iş sözleşmesi, işçinin davranışı veya yetersizliği ile ilgili bir sebeple feshedilmeden önce hakkındaki iddialara karşı işçiye savunma hakkı verilmelidir. İşçinin zihinsel ya da bedensel yetersizliği, arkadaşları veya amirleri ile sıkça ve gereksiz yere tartışmaya girmesi gibi durumlarda savunmasının alınması işverenden beklenemez. Keza aynı Kanun'un 25. maddesinin (II) numaralı bendi şartları gerçekleşmiş ise işveren buna göre bildirimsiz fesih hakkını kullanırken savunma alma zorunluluğu söz konusu olmayacaktır.”

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi   2017/32018 E. , 2017/11849 K., Yargıtay 22. Hukuk Dairesi        2016/29907 E. , 2016/27972 K., Yargıtay 9. Hukuk Dairesi      2016/23167 E. , 2016/18189 K.

HARUN ORDU