Skip to content

Narrow screen resolution Wide screen resolution Auto adjust screen size Increase font size Decrease font size Default font size default color brick color green color
Vergi Mükellefiyetinin Sahte Belge Düzenlemek Amacıyla Tesis Edildiği Gerekçesiyle Re’sen Terkini PDF Yazdır e-Posta
02 Ağustos 2022

Danıştay 4. Daire

Tarih : 08.03.2021

Esas No : 2016/138

Karar No : 2021/1488

VUK Md. 160

VERGİ MÜKELLEFİYETİNİN SAHTE BELGE DÜZENLEMEK AMACIYLA TESİS EDİLDİĞİ GEREKÇESİYLE RE’SEN TERKİNİ

Sahte belge düzenlemek için vergi mükellefiyeti tesis edildiği hususunun VUK Md. 160’a göre sabit olduğunun tespiti durumunda, mükellefiyetin re’sen terkininde hukuka aykırılık bulunmadığı hk.

İstemin Konusu: İstanbul 4. Vergi Mahkemesinin 30.06.2015 tarih ve E:2014/1005, K:2015/1766 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Dava Konusu İstem: Davacı, hakkında düzenlenen vergi tekniği raporuna istinaden sahte fatura düzenlemekten dolayı mükellefiyetinin kaydının re’sen terkin edilmesine dair işlemin iptali istenilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacının 14.11.2011 tarihli yoklamada adreste olmadığı ve tanınmadığı, ancak diğer yoklamalarda adresinde bulunduğu; davacı şirketin, mal veya hizmet aldığı firmalar hakkında olumsuz rapor ve tespitler bulunduğu ve kapasitesi ile ilgili değerlendirmelere yer verildiği, ancak mal veya hizmet sattığı kişilerle ilgili somut tespit ve değerlendirmelere yer verilmediğinin görüldüğü, bu tespitlerden davacı şirketin bir kısım vergisel ödevlerini yerine getirmediği anlaşılmakta ise de, münhasıran sahte belge düzenlemek amacıyla mükellefiyet tesis ettirdiği sonucuna varılamayacağından, vergi mükellefiyetinin re’sen terkininde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

Temyiz Edenin İddiaları: Davacı mükellef hakkında yapılan vergi incelemesinde ilgili yıllarda sahte fatura düzenlediği tespit edilerek vergi tekniği raporu düzenlendiği; öncelikle işlemin öğrenme tarihini belirtmediğinden davanın süresinde açılıp açılmadığının anlaşılamaması nedeniyle davanın usulden reddi; mal veya hizmet alışlarının gerçek olmaması nedeniyle de davanın esastan reddi gerektiği ileri sürülmektedir.

Karşı Tarafın Savunması: Cevap verilmemiştir.

Karar: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 160. maddesinin ikinci fıkrasında, işi bırakma bildiriminde bulunmayan bir mükellefin işi bıraktığının tespit edilmesi veya yapılan araştırma ve yoklamalar sonucu bilinen adreslerinde bulunamaması ve başka bir adreste faaliyete devam ettiğine dair bilgi edinilememesi veya başkaca bir ticari, zirai ve mesleki faaliyeti olmadığı halde münhasıran sahte belge düzenlemek amacıyla mükellefiyet tesis ettirildiğinin vergi incelemesine yetkili olanlarca düzenlenen rapor ile tespit edilmesi ve mükellefiyet kaydının devamına gerek görülmediğinin raporda belirtilmesi halinde, mükellefin işi bırakmış addolunacağı ve mükellefiyet kaydının vergi dairesince terkin edileceği; 161. maddesinde de, vergiye tabi olmayı gerektiren muamelelerin tamamen durdurulması ve sona ermesinin işi bırakmayı ifade ettiği, işlerin herhangi bir sebep yüzünden geçici bir süre için durdurulmasının işi bırakma sayılmayacağı hükme bağlanmıştır.

Davacı hakkında düzenlenen 14.01.2014 tarih ve 2014-A-… sayılı Vergi Tekniği Raporu’nda; mükellef kurumun 25.02.2009 tarih ve 7257 sa-

yılı Türkiye Ticaret Sicili Gazetesinde yayınlanan ilana göre 19.02.2009 tarihinde ... ve ... ortaklığı ile kurulduğu, ...’nün şirket müdürü olarak seçildiği; Ortaklardan ...’nun hissesini 26.02.2009 tarihinde ...’ya devrettiği, bu kişinin de hissesine 26.06.2012 tarihinde ...’a devrettiği ve ...’un 10 yıl süre ile şirket müdürü olarak atandığı; şirket ortaklarından ...’nün beş şirkette daha yöneticilik ve ortaklığı bulunduğu, bunların dört tanesinde çoğunluk hisse sahibi olduğu, bu şirketler hakkında raporların bulunduğu; belge basım ve defter tasdik bilgilerinin bulunduğu; beyannamelerin verildiği; 16.10.2009 tarihli yoklamada, ücretli çalışan ve demirbaş bulunmadığı, adreste iki adet şirketin daha faaliyette olduğu; 17.01.2011 tarihli yoklamada, benzer tespitlerle birlikte üç bilgisayar, bir yazıcı, 4 masa, evrak dolabı, bir adet televizyon bulunduğu; 14.11.2011 tarihli yoklamada adreste olmadığı ve tanınmadığı; 15.12.2011 tarihli yoklamada, faaliyette olduğu, çalışan olmadığı, adreste büro mobilyaları, bilgisayar vs bulunduğu; 168.158,47 TL ödenmeyen vergi borcu bulunduğu, 807,39 TL ödeme yapıldığı; mal ve hizmet alımlarının, hakkında sahte belge düzenlemekten dolayı vergi tekniği raporu bulunan firmalardan yapıldığı; BA/BS analizlerine göre mal ve hizmet satış tutarları ile katma değer vergisi beyanlarının birbirini tutmadığı mükellef şirketin kapasitesi ile ilgili olarak, 2009 yılı aktif toplamının 175.340,80 TL olduğu ve bu tutarın tamamının kasa ile müşterilerden senetsiz alacaklardan oluştuğu, bu tutardaki aktif varlığın kaynağının ise, satıcılara olan senetsiz borçlar ve ödenecek vergiler olduğu, takip eden yıllarda da benzer durumlar olduğu, mükellef şirketin kasa hesabında beyan ettiği ticaret hacmine kıyasla çok cüzi tutarlar bulunduğu, tahsilatlarını yüksek oranda çekle yapmasına rağmen çek olmadığı, aktif kısmın büyük kısmının ticari alacaklardan oluştuğu; şirket ortağı .. .’nün hem ... Film ... Ltd. Şti. hem de ... Film ... Ltd. Şti. ortağı ve müdürü olduğu, bu şirketlerin aynı adreste bulunduğu, aynı şahsın müdürü ve ortağı olduğu bu şirketlerin hiçbir ekipman ve malzemeye sahip olmamasına rağmen birbirlerine bu ekipmanların kiralama faturaları kestiği ve iç piyasaya bu yolla fatura düzenledikleri, aynı şirkete sahip ortağın ve müdürün aynı adreste yine kendisine ekipman kiralama faturası kesmesinin ticari teknik icaplara uymadığı gibi mantıklı bir açıklamasının da bulunmadığı, şirketin beyan ettiği ciroyu gerçekleştirecek kapasiteye ve ticari organizasyona sahip olmadığı; mükellef kuruma ait taşıt gayrimenkul alış satış bilgisi bulunmadığı; mükellef kurumun 6111 sayılı Kanun kapsamında 2009 takvim yılları hariç kurumlar vergisi yönünden matrah artırımı, KDV yönünden de vergi artırımında bulunduğu; sonuç olarak mükellefin gerçek anlamda bir ticari faaliyetinin olmadığı ve işe başlama tarihi olan 19.09.2009 tarihinden itibaren düzenlediği tüm faturaların tamamının herhangi bir mal ya da hizmet hareketine dayanmadan komisyon geliri elde etmek amacıyla düzenlenmiş sahte belgeler olduğu, tespit ve değerlendirmelerine yer verilmiştir.

Yukarıda yer verilen tespitler ile dosyadaki bilgi ve belgelerin değerlendirilmesinden, davacı şirketin iş yeri adresinde 16.10.2009 tarihli yoklamada; ücretli çalışan ve demirbaş bulunmadığı, ... Film Müzik Yap. İnt. Tv. Ses Gör. Tic. Ltd. Şti. ile aynı adresin kullanıldığı, 14.11.2011 tarihli yoklamada şirketin adreste olmadığı ve tanınmadığı, şirketin faaliyette olduğuna yönelik diğer yoklamalarda dahi herhangi bir ticari emtia bulunduğuna yönelik tespit yer almadığı, beyanlarında yer alan yüksek matrahlara ulaşabilecek ticari ve teknik kapasitesinin bulunmadığı, şirket ortağı .. .’nün hem ... Film ... Ltd. Şti. hem de ... Film ... Ltd. Şti. ortağı ve müdürü olduğu, bu şirketlerin aynı adreste bulunduğu, aynı şahsın müdürü ve ortağı olduğu bu şirketlerin hiçbir ekipman ve malzemeye sahip olmamasına rağmen birbirlerine bu ekipmanların kiralama faturaları kestiği ve iç piyasaya bu yolla fatura düzenledikleri, aynı şirkete sahip ortağın ve müdürün aynı adreste yine kendisine ekipman kiralama faturası kesmesinin ticari ve teknik icaplara uymadığı, davacı şirket tarafından tanzim edilen faturaların komisyon karşılığında düzenlenen belgeler olduğu sonucuna varılmış olup, başkaca bir ticari, zirai ve mesleki faaliyeti olmadığı halde münhasıran sahte belge düzenlemek amacıyla mükellefiyet tesis ettirilmesi nedeniyle mükellefiyet kaydının re’sen terkinine ilişkin 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 160. maddesindeki şartların oluştuğu anlaşıldığından, aksi yöndeki Vergi Mahkemesi kararında hukuki isabet görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle; temyiz isteminin kabulüne, temyize konu İstanbul 4. Vergi Mahkemesinin 30.06.2015 tarih ve E:2014/1005, K:2015/1766 sayılı kararının bozulmasına, yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş (15) gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, oyçokluğuyla karar verildi(*).

 

(*)  KARŞI OY: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.