1-Yargıtay iş kazalarından doğan cezai sorumluluk bakımından genellikle bilinçsiz taksir sorumluluğunu kabul etmektedir. (Yargıtay 12. C.D., 2016/5281 E., 2018/1141 K., 07.02.2018)

2-Kusurun belirlenmesinde Yargıtay, iş kazası niteliğinde bulunan olayda tek kişilik bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulmasını bozma sebebi yapmaktadır. (Yargıtay 9. C.D., 2008/16711 E., 2010/7561 K., 23.06.2010.)

3-İşin taşeron firmaya verildiği hallerde Yargıtay, işveren şirket ile taşeron firma arasında yapılan sözleşme hükümlerini esas alarak sorumluluk cihetine gitmektedir. İşverenin cezai sorumluluğunun belirlenmesi bakımından ise, somut olayı incelemekte ve şirket sözleşmesini göz önünde bulundurmaktadır. (Yargıtay 12. CD., E. 2012/16857, K.
2012/11782, T. 10/05/2012.)

4-İş sahibinin yüklenici üzerinde emir ve talimat verme, yapılan işleri doğrudan kontrol, denetim, gözetim yetkisi bulunup bulunmadığının tartışmaya muhtaç olduğu hallerde dahi “iş kazasının” varlığını kabul etmesidir. (Örnek kararda sanığın iş yeri olarak kiralamış olduğu tek katlı binada gerçekleştireceği bazı tadilatlar için götürü usulü olarak anlaştığı çatı tamirinde ölümlü iş kazası gerçekleşmiştir.) *Yargıtay 12. C.D., 2016/9576 E., 2018/3640 K., 29.3.2018.

5-Yargıtay kararlarında genel itibariyle evinin yahut iş yerinin çatısı, elektrik yahut boyası vs. gibi işlerinin gördürülmesi için bu konuda deneyim sahibi olduğunu düşündüğü kişilerle anlaşan iş sahiplerinin, işçiyle gözetim, denetim, otorite altında bulundurma ilişkisini kurup kurmadıklarının yanında bir de bu kişilerin cezai sorumlulukları bakımından “öngörülebilirlik” değerlendirilmesinin yapılması gerekmektedir.