İşyeri devri çalışanlar için kuşkusuz bir kaygı kaynağı olmaktadır.

İşyerini devreden işveren işçilerin kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, kullanılmamış yıllık izin ücretlerinden sorumlu olmaya devam edecek mi?

Ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerden devreden işveren ve devralan işverenler birlikte sorumlu tutulabilecek mi? Hemen belirtelim ki, devreden ve devralan işverenlerin sorumlulukları işçilik alacağının türüne göre farklılık göstermektedir.

Kıdem tazminatı

İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki işçilerin son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. Kıdem tazminatını düzenleyen 1475 sayılı Yasa’nın 14. maddesinin ikinci fıkrasında devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre sınırlaması öngörülmediğinden, kıdem tazminatı ne zaman ödenirse ödensin devreden işverenin sorumluluğu devam edecektir. Bu açıdan kıdem tazminatından devreden ve devralan işveren işçiye karşı birlikte sorumlu olacaktır.

İhbar tazminatı ve kullanılmamış yıllık izin ücreti

Feshe bağlı haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan yıllık izin ücretlerinden son işveren sorumlu olup, devreden işverenin bu işçilik alacaklarından herhangi bir sorumluluğu bulunmamaktadır.

Ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti

İşyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanun’un 6. maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden işveren açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süre ile sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalardan doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğu olmadığı açıktır. Bu bakımdan devirden sonraya ait ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti gibi işçilik alacaklarından devralan işveren tek başına sorumlu olacaktır.

Ahmet Metin Aysoy

SGK E. BAŞMÜFETTİŞİ

--

KAYNAK

-1475 sayılı Yasa 14. madde

-  4857 sayılı Yasa 6. madde.

- Yargıtay 7.HD. 09.04.2015 gün, 2014/14927 E,  2015/6717 K.